Asthma (1) ပန္းနာ

Asthma (1) ပန္းနာ

ေရာဂါတခုခုဆို ဆရာ႔စာေတြ အရင္ရွာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ အဆုပ္ရင္ေခါင္းသမားေတာ္ ႕႕႕႕႕ ဆီမွာ ျပျဖစ္တာ ပန္းနာရင္က်ပ္ျဖစ္ေနျပီလို႔သိရပါတယ္။ Online မွာ ဆရာေရးထားတာ မေတြ႔မိလို႔ပါ။ ေက်းဇူးပါဆရာ။

ႏွစ္စဥ္ ေမလရဲ႕ ပဌမအဂၤါေန႔ကို ကမာၻ႔ပန္းနာေရာဂါေန႕လို႔ သတ္မွတ္တာမို႔ ဒီစာက ရာသီစာျဖစ္သြားေရာ။ ေမးတဲ့လူကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဝမ္းနာကိုယ္ ပိုသိတဲ့လူေတြထဲမယ္ ပန္းနာသမားေတြလည္း ပါတယ္။ နာတာရွည္ေရာဂါ ျဖစ္ျပီ ဆိုရင္ လူနာကိုယ္တိုင္က သူ႔ေရာဂါအေၾကာင္းကို ေဆးဆရာေတြလို သိေနပါျပီ။ ပန္းနာသည္၊ ေသြးတိုးသမား၊ ဆီးခ်ိဳ ရွိသူမ်ားေပါ့။ အခုမွျဖစ္စ ေရာဂါသည္လက္သစ္ (ဖရက္ရွာ) ေတြကေတာ့ ေလ့လာရဦးမွာေပါ့ေလ။ ကဲ စ, ဖတ္ေပ-မွတ္ေပေတာ့။

လူဦးေရ ၅% မွာ ျဖစ္တယ္။ အသက္ ၁၄ ႏွစ္ေအာက္ ေယာက္်ားေလးေတြမွာ ပိုအျဖစ္မ်ားတယ္။ မ်ိဳးရိုး လိုက္တာ သိသာတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လို႔ ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ေရာဂါေတြထဲမယ္ ကုဘို႔ခက္တာဆိုရင္ ေဆးစာအုပ္ေတြမယ္ အရွည္ၾကီး ေရးၾကတယ္။ သီအိုရီေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ျဖစ္ႏိုင္တာေတြ အဖံုဖံု၊ စံုေနေအာင္ေရးတာ။ မေသခ်ာရင္ ေဆးဆရာေတြ လွ်ာရွည္ပံုေျပာရရင္၊ ျဗိတိန္-ပန္းနာေရာဂါ အသင္းက ပန္းနာကုထံုးကို ေရးထားတာ စာမ်က္ႏွာ ၄၄ဝ ေတာင္ရွိတယ္။

ပန္းနာအေၾကာင္းေျပာရင္ (အလာဂ်ီ)နဲ႔ ဆက္ေျပာရတယ္။ မတည့္တာကို ေျပာမွန္း သိမွာေပါ့။ (အက္စ္မာ)လို႔ ေခၚတာလည္း လူအေတာ္မ်ားမ်ား သိတာဘဲ။ Asthma ကို အသံထြက္ရင္ (သ)သံ မထြက္ရဘူးဆိုေပမဲ့ YouTube သြားျပီးရွာရင္ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာ သမားေတာ္လုပ္ေနသူ အသံထြက္တာ (အက္စ္သ္မာ) လို႔ (သ) သံကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ဘဲ၊ (လက္ခ်ာရိုက္) တာ ေတြ႕ရတယ္။ တခ်ိဳ႕လူမ်ိဳးေတြဟာ အသံထြက္ရင္ မိခင္လွ်ာေၾကာင့္ ဂြက်တတ္တာကိုး။ ကုလားမ်ား ၾကေတာ့ (အာရ္) သံကို ပီပီသသေျပာမွ အားရၾကတယ္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ (မီဇိုရမ္) ကို စေရာက္ေတာ့၊ ဆရာဝန္ပါလို႔ ေျပာရင္၊ ေအာ္ ႕႕႕ (ေဒါက္တားရ္) လားတဲ့။

ေရႊဗမာမ်ားကေတာ့ ဒီစာရင္းထဲမွာ မပါဘူးဗ်။ ဗိုလ္သံဆို သင္ထားရင္ ပီပါတယ္။ အဲ ႕႕႕ ဗမာလိုၾက ဝဲတယ္။ လြဲတယ္။ ကိုယ့္စာ၊ ကိုယ့္စကားကို တတ္တယ္၊ လြယ္တယ္ဘဲ ထင္တာကိုး။ ေရဒီယိုေတြ နားေထာင္ၾကည့္ပါလား။ ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္း တခါကေျပာဘူးတယ္၊ “ျမန္မာ့အသံက နားကေလာတယ္”။ အခုေတာ့ ျမန္မာ့အသံေတြက မ်ားလာလို႔ အမွားေတြ နားေထာင္ရတာ အားရပါးရပါဘဲ။ (အင္တာနက္-ဝက္ဘ္) ေတြေပၚလာ၊ (ယူနီကုတ္) ထြင္လာေတာ့ ဗမာေတြ ဗမာလို စာေရးၾကတာေတြ ဖတ္ခြင့္ရေတာ့ အေတာ္မွား၊ အေတာ္လြဲေနတာေတြ အေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါ။ “အစင္ေျပလား”၊ “စိုးဝါးစြာ” ဖတ္ရတာ အေတာ္ကို အဆင္မေျပ၊ ဆိုးဝါးလွတယ္။

ပဌမဆံုး ေပးခ်င္တဲ့ အၾကံကေတာ့ ေတာသြားေနၾကေပေတာ့လို႔။ ျမိဳ႕သားေတြမွာ ၂၅ ရာႏွဳန္း အျဖစ္မ်ားေနသတဲ့။ တမတ္သား ဆိုတာကလည္း ေခတ္စားတယ္ မဟုတ္လား။ ကေလးေတြမွာ ပိုမ်ားလာေနသတဲ့။ ကေလးမွာမ်ားေတာ့ ေရာဂါကလည္း ေပ်ာက္ႏိုင္ခဲတာမို႔ သူတို႔ ၾကီးလာတာနဲ႔ ကေလးေရာ၊ လူၾကီးေရာ အျဖစ္မ်ားတာ ျဖစ္လာေရာ။ ဂုဏ္ယူခ်င္လဲ ယူေပါ့ေလ၊ ခ်မ္းသာတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြမွာ ပိုျဖစ္တယ္ဆိုဘဲ။ အဲ ဒါေပမဲ့ ဝင္ေငြနည္းတဲ့ အုပ္စုမွာ ပိုမ်ားျပန္ေရာ။

ပန္းနာ ျဖစ္သူေတြ ဂုဏ္တင္ေျပာႏိုင္တာလဲ တကယ္ရွိပါတယ္။ Hygiene hypothesis တကုိယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရး ဂရုစိုက္လြန္းလို႔ ျဖစ္တာလဲရွိသတဲ့။ ေမာင္သန္႔ရွင္း၊ မသန္႔ရွင္းတို႔ကို ေျပာတာေပါ့။ ဒီေတာ့ သိပ္ သန္႔ခ်င္ေနတာျဖစ္ရင္ ေလ်ွာ့ေပါ့။ အလုပ္အမ်ိဳးအစားနဲ႔လဲ ဆိုင္ႏိုင္တာမို႔ လက္ရွိ အလုပ္မ်ိဳးကေန ေျပာင္းသင့္ရင္ ေျပာင္းပါ။ က်ဳပ္တို႔ျပည္မွာ အလုပ္ေတြေပါလွဆိုဘဲ။ သတင္းစာမွာ ဖတ္ရတာ။ သံသယမ်ားတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးေတြက ခ်ည္-သိုးေမႊး-သားေမႊး၊ အဝတ္အထည္၊ ဓါတုပစၥည္း၊ အမံႈ႕လုပ္ငန္း၊ အနံ႔အသက္ မ်ားတဲ့လုပ္ငန္း စတာေတြပါ။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ မ်ိဳးဗီဇနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္တို႔ ဆက္စပ္ျပီး ပန္းနာေရာဂါရတာပါ။ မ်ိဳးရိုးျဖစ္ေတာ့ ပိုက္ဆံတမတ္ေပး ေမြးစားခိုင္းယံုနဲ႔ မရဘူးေလ။

စိတ္ဖိအားမ်ားျခင္းနဲ႔လဲ ဆိုင္တဲ့လူေတြမွာ ဆိုင္ပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတာ ေကာင္းတယ္။ ငယ္ရြယ္တံုးက ပဋိဇီဝေဆးေပးရတာတို႔၊ ဗိုင္းရပ္ပိုး အဝင္ခံဘူးတာတို႔ကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကေလးေတြကို ေဆးကုရင္ ပိုျပီးသတိရွိရပါလိမ့္မယ္။

(အက္စမာ) မွာ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတာပါ။ အမ်ားဆံုးျဖစ္တာက Bronchial asthma အသက္ရွဴတာနဲ႔ဆိုင္ျပီး ေနာက္တမ်ိဳးက ႏွလံုးေရာဂါကေန ဆက္ျဖစ္တာ Cardiac asthma ပါ။ မသိရင္ ရင္ၾကပ္လို႔ဆိုတိုင္း ရမ္းကုရင္ ဒုကၡ ပိုေရာက္ေစတယ္။ အသက္ရွဴလမ္းကို က်ယ္ေအာင္လုပ္တဲ့ေဆးက ႏွလံုးမေကာင္းသူေတြအတြက္ ေရနစ္သူ ဝါးကူထိုး ျဖစ္ေစပါတယ္။

ဘာေရာဂါျဖစ္ျဖစ္ ေဆးကုတာမွာ ေရာဂါတရားခံကို ရွင္းရတာနဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ လကၡဏာေတြကို သက္သာေအာင္ လုပ္တာဆိုျပီး ႏွစ္ပိုင္းရွိရပါတယ္။ ရင္ၾကပ္-ပန္းနာ Asthma ကို ကုတာမွာ အေၾကာင္းရင္းကို မသိတာမ်ားလို႔ ျဖစ္လာတာကို သာသက္သာေစမဲ့ ေဆးကိုပဲ ေပးရတာျဖစ္တယ္။ အေပ်ာက္ကုႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပန္ျပန္ျဖစ္ရတာပါ။

အေတြ႔အၾကံဳကေန သင္ေပးလို႔ ပန္းနာလူနာကို မေျပာခင္ ျမင္တာနဲ႔ သိႏိုင္တယ္။ အမွန္က ၾကားတာနဲ႔ သိတာပါ။ သူ႔အသက္ရွဴသံက ေလခြ်န္သလို အသံပါေနတယ္ေလ။ အေပြးျမင္၊ အပင္သိ။ ရႊီရႊီသံၾကားရင္ ပန္းနာလို႔သိ။ သိျပီးရင္ ကုေတာ့မယ္ဗ်ာ။ ဆက္ဖတ္ပါ။

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အေၾကာင္းကိုရွာပါ။ ေဆးေၾကာင့္လား၊ ဥပမာ (အက္စ္ပရင္)။ တကယ္လို႔ ေရွာင္မရမဲ့ အရာျဖစ္ေနရင္၊ ဆိုပါစို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ ျဖစ္တာဆိုရင္ အဲဒါေတြကို ကိုယ္နဲ႔ယဥ္ပါးေအာင္လုပ္နည္း Desensitization ကို သံုးႏိုင္ပါတယ္။ ကရိကထေတာ့ မ်ားတာေပါ့။ က်န္တာေတြကေတာ့ သက္သာေစမဲ့ ေဆးနည္းေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါမွာလည္း ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတာပါ။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ သံုးမ်ိဳး။ သက္သာေဆး၊ ကာကြယ္ေဆးနဲ႔ အေရးေပၚေဆး။

ေဆးရံုၾကီးေတြမွာ ဆရာဝန္ေတြ အားအားေနေန ေလျပိဳင္ေျပာၾကတာရွိတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ ခြဲစိတ္ေဆာင္၊ ေဆးကုေဆာင္၊ သားဖြါး-မီးယပ္၊ ကေလး-အထူးကု စသျဖင့္ ရွိရာမွာ အျပိဳင္ဆံုးက ေဆးေပးကုတဲ့ သမားေတာ္မ်ားနဲ႔ ဒါးသံုးကုတဲ့ ခြဲစိတ္-ဆရာဝန္ေတြပါ။ ေျပာၾကတယ္ ႕႕႕ လူနာက အသက္မရွဴႏိုင္လို႔ ေသလုေျမာပါး၊ ဆိုက္ကားတစီးနဲ႔ ေဆးရံုေရာက္လာ၊ သမားေတာ္မ်ားက ေဆးေလးတလံုး ထိုးတာနဲ႔ လူေကာင္းျဖစ္ျပီး၊ ေက်ာ့ေမာ့ ျပန္သြားတယ္ေပါ့။ အဲဒါ ပန္းနာသည္ကို ေျပာတာ၊ (အဖီဒရင္း) ထိုးေဆးကို တလံုးေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ တဝက္ထိုးတာနဲ႔ ၅ မိနစ္ဆို ေကာင္းသြားျပီ။ ေနာက္လူနာတမ်ိဳးက လာတံုးကေတာ့ သူ႔ဖါသူ လမ္းေလ်ာက္ျပီး၊ ေဆးရံုလာတက္တယ္။ ခြဲစိတ္ေဆာင္က ဆင္းေတာ့ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ႔ ျပန္သြားရတယ္ေပါ့။ အမွန္က ေျခတဖက္လံုး မျဖတ္ရေအာင္၊ ဒူးေအာက္က ျဖတ္ေပးခံရတဲ့လူနာပါ။

ေလျပြန္က်ယ္ေဆးေတြကို ေရတိုအတြက္ ပန္းနာသည္တိုင္း သံုးႏိုင္ပါတယ္။ ခဏခဏ ၾကပ္ေနသူမ်ားကို စတီရြိဳက္ရွဴေဆး သိပ္မမ်ားေအာင္ေပးရမယ္။ အရင္က Theophylline (Aminophylline) ကို ပါးစပ္က ေသာက္ခိုင္းပါတယ္။ ေန႔တိုင္း ဆက္ျဖစ္သူမ်ားကိုေတာ့ စတီရြိဳက္ရွဴေဆး နဲ႔ β-2 agonist ရွဴေဆး တြဲေပးရမယ္။ ဒီထဲကမွ သိပ္ဆိုးေနရင္ စတီရြိဳက္ ေသာက္ေဆးပါ တြဲလိုက္ရင္ သက္သာမွာပါ။

Metered-dose inhalers (MDI) ဆိုတာ ေခတ္မီ ပန္းနာသည္မ်ားရဲ႕ လက္ကိုင္အိပ္ထဲ အျမဲထားရမဲ့ အေဆာင္ပစၥည္း တခုပါ။ ဒီေဆးက အျမန္ထိေရာက္တဲ့ ရွဴေဆးေပါ့။ ဒါနဲ႔ အဆင္မေျပတဲ့ လူအိုေတြ၊ ေျပာတဲ့အတိုင္း မလုပ္ခ်င္တဲ့လူနာေတြ အတြက္ကေတာ့ Asthma spacer ဆိုတာကို သံုးေစပါတယ္။ Nebulizer ဆိုတဲ့ အေငြ႔ရွဴတာမ်ိဳးလည္း သံုးႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ သက္သာေဆးအုပ္စုထဲမွာ ေရတိုအတြက္ Salbutamol, Levalbuterol, Terbutaline, Bitolterol ေခၚတဲ့ ေဆးေတြ ရွိေသးတယ္။ ဒီေဆးေတြက ပါးစပ္ကေပးရင္ ေျခတံု-လက္တံု-ရင္တံု ျဖစ္တတ္တယ္။ Epinephrine, Ephedrine စားေဆး၊ ထိုးေဆးက သမားရိုးက် ထိေရာက္တဲ့ေဆးေတြပါ။ သံုးေနၾကဆဲပါ။ ပိုစိတ္ခ်ခ်င္ရင္ Ipratropium bromide ကိုေပးပါတယ္။ ႏွလံုးေရာဂါရွိရင္ေတာင္မွ ေပးႏိုင္တယ္။ နဲနဲေတာ့ၾကာလို႔ လာမယ္-ၾကာမယ္ အစားေပါ့။

ပန္းနာမွာ ကာကြယ္ေဆးဆိုတာက တျခားေရာဂါေတြနဲ႔ သေဘာသဘာဝ မတူဘူး။ မျဖစ္ေအာင္ဆိုတာ မၾကပ္ေအာင္နဲ႔ ၾကပ္ရင္လဲ သက္သာေအာင္ေပးတဲ့နည္းပါ။ (စတီရြိဳက္) ေဆးေတြပါဘဲ။ ၾကာၾကာသံုးသူမ်ားဆိုရင္ သတိထားဘို႔က အဆီစုတတ္လို႔ ဝမယ္။ အစားသိပ္စားခ်င္လို႔လည္း ဝမယ္။ အရိုးပြတတ္တယ္။ အသံၾသတာတို႔၊ မွက္ခရုျဖစ္တာတို႔လဲ ျဖစ္တတ္တယ္။ အလာဂ်ီအတြက္ Burmeton, Citrizine တို႔လိုေဆးမ်ိဳးပါ တြဲေပးရတတ္ပါေသးတယ္။

ခုေနာက္ဆံုး အသံုးမ်ားတဲ့ေဆးတြဲေတြကေတာ့ စတီရြိဳက္ရွဴေဆးနဲ႔ တာရွည္ခံေလျပြန္က်ယ္ေဆးေတြျဖစ္ပါတယ္။ Advair Seretide, Budesonide, Formoterol, Symbicort တို႔လည္းပါတယ္။

ၾကည့္ဘူးၾကမွာပါ Panic room ဇာတ္ကားထဲမွာ Jodie Foster ရဲ႕သမီးအျဖစ္ ကေလးဇာတ္လိုက္ Kristen Stewart ဟာ ပန္းနာသည္ေလးအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ရတယ္။ တကယ့္ဘဝ ပန္းနာသည္ မင္းသမီးကေတာ့ နာမည္ၾကီး Lindsay Lohan ေပါ့။ အေရးေပၚ ေဆးရံုေတာင္တက္ယူရသတဲ့။ ေဆးရံုဆင္းေတာ့ အေလးခ်ိန္ ၁၅ ေပါင္ ၾကီးမ်ားေတာင္ က်သြားတာကို ျမင္တဲ့လူေတြက၊ “You look great မင္း သိပ္ဟုတ္သြားပါလား” လို႔ ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ပန္းနာသည္ မင္းသမီး ျပန္ေျပာတာက “သူတို႔ေျပာပံုကျဖင့္ အရင္က က်မ အေတာ္မလွဘူးလို႔ ေျပာေနတဲ့အတိုင္းဘဲ” တဲ့။

(လင္းေဆး-လိုဟန္) လို အေရးေပၚျဖစ္ရင္ ေအာက္စီဂ်င္ေပးဘို႔လိုရင္လိုမယ္။ Salbutamol or Terbutaline တို႔ကို Ipratropium နဲ႔တြဲျပီး၊ အေငြ႔အျဖစ္ ရွဴခိုင္းမယ္။ ပါးစပ္ကေန စတီရြိဳက္ေပးတယ္။ Ketamine ဆိုတဲ့ ေမ့ေဆးလည္း ေပးႏိုင္တယ္။ Magnesium Sulfate ဆားခါးကိုလည္း ေသြးျပန္ေၾကာထဲ ထိုးေပးႏိုင္တယ္။ အသက္ရွဴစက္နဲ႔ ကူေပးတာမ်ိဳး သံုးပါတယ္။

ဆရာဝန္ေတြက ဘယ္လိုဘဲ အဲဒီနည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ကုႏိုင္ပါတယ္ေျပာေျပာ၊ ပန္းနာသည္ ၁ဝ ေယာက္ရွိရင္ ၅ ေယာက္က ဆရာဝန္ေတြကို အားမကိုးပါ။ တျခားနည္းေတြ ရွာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလထဲကပိုးေတြ၊ အမွံဳေတြကို သန္႔ေပးနည္းကို လက္ေတြ႔မွာ ထိေရာက္တယ္လို႔ သက္ေသမျပႏိုင္ပါ။ စိတ္ပညာနည္း၊ ေယာဂနည္း။ တရားထိုင္နည္းေတြကိုလည္း ထိေရာက္တယ္လို႔ ညႊန္းမေပးခ်င္ပါ။ အပ္စိုက္ကုတာကိုေတာင္ စာရင္းမသြင္းေသးပါ။ (ဟိုမီယိုပက္သစ္) နည္းကေတာ့ နည္းနည္းနီးစပ္လာပံုရေနပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ရုရွား-ပညာရွင္တဦး တည္ထြင္တဲ့ Buteyko method အသက္ရွဴနည္း ကိုေတာ့ သံုးႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဆရာဝန္ေတြက ေထာက္ခံထားျပီးပါျပီ။

ျဖစ္ေနမွေတာ့ စိတ္မပ်က္နဲ႔။ ညားျပီးသား ခြဲဘို႔ခက္သလို ၾကည့္ေပါင္းေပါ့။ နည္းေပါင္းစံုရွိတာဘဲ။ အၾကံေပးခ်င္တာက ၾကပ္လာျပီဆိုရင္ အၾကာၾကီး ေစာင့္မေနပါနဲ႔။ ျမန္ျမန္ ေဆးကုလိုက္ပါ။ ညဥ့္နက္သန္းေကာင္မွာ ထျဖစ္တတ္တယ္။ ပန္းနာ ဆိုတာ ေသျခာသူ၊ ႏွလံုးေရာဂါ မရွိသူ၊ ဆန္းဆန္း ျပားျပားေတြလည္း လက္လွမ္း မမီသူမ်ားအတြက္ ေဆးထိုးပိုက္ ၂ စီစီ တေခ်ာင္းနဲ႔ (အဖီဒရင္း) ထိုးေဆး တလံုးေဆာင္ထားရင္ အေရးေပၚအတြက္ အလြယ္ဆံုးပါ။ လက္ဖ်ံအေရျပား ေအာက္မွာ ၁ စီစီသာပါတဲ့ ထိုးေဆးကို တဝက္ေလာက္ ထိုးေပးလိုက္ရင္ ၁ဝ မိနစ္ထက္ မၾကာပါ။ ၾကပ္တာေတြ ေခ်ာင္သြားပါ လိမ့္မယ္။ လိုမွ က်န္တဲ့တဝက္ထိုးပါ။ ရင္တံုတာေလးေတာ့ သီးခံေပါ့။

စိတ္မပ်က္နဲ႔ေနာ္။ အံ့စရာတခုေျပာမယ္။ အားကစားသမားေတြမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ပန္းနာရွိၾကသတဲ့။ ဆိုပါစို႔ အိုလံပစ္ ကစားသမားေတြရဲ႕ ၁၅ ရာႏွဳန္းမွာ ပန္းနာရွိတယ္ဆိုဘဲ။ ဒါကေတာ့ ရွဴနာရွိဳက္ကုံုး ပန္းနာသည္လံုးလံုးျဖစ္ပါေစ အားကစား လုပ္လို႔ရတာကို ေျပာခ်င္တာ။ ဒီေတာ့ ပန္းခ်င္ ပန္းပါေစ၊ ေရႊတံဆိပ္သာမွန္း။

ပန္းနာကင္းရွင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကေစေသာဝ္။

Dr. တင့္ေဆြ
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=556044587858862&set=a.192997507496907.44630.100003599762468&type=1